Door Carlijn Tempelaars

apr 14 2016

Gedrag | Veranderen, Persoonlijk

DEEL DIT VIA:

Trouwen doe je om kinderen te krijgen en werken om te overleven, honderden jaren geleden. Nu is het zaak dat je relatie je continue en intens gelukkig maakt en dat je werk niet aan voelt als werk, maar je inner satisfaction brengt. De laatste jaren hebben we het onszelf steeds moeilijker gemaakt. Alain the Botton van The School of Life legde vanmiddag in de Westerkerk in Amsterdam uit wat de oorzaken hiervan zijn en wat we eraan kunnen doen om gelukkig te zijn in ons werk. Te beginnen met het accepteren en uit spreken dat we allemaal gek zijn.

Corporates als machines

Iedereen kent het. Je bent op een verjaardag en je raakt met iemand in gesprek over werk. Heb je ooit het idee dat je na zo’n vluchtig gesprek écht weet wat voor werk degene doet? Kun je het na vertellen? Echt begrijpen?

Veel mensen werken in grote, logge, bureaucratische bedrijven. Alain the Botton noemt ze ook wel grote machines. Als jouw gesprekspartner op die verjaardag bij zo’n machine werkt, dan is er een dikke kans dat hij het lastig vindt om te omschrijven wat zijn bijdrage is. Kortom, wat is de purpose van het bedrijf? En hoe draagt hij, als individu, daaraan bij? Het advies van Alain aan dit soort bedrijven is om verhalen te creëren, samen met hun medewerkers. Op die manier maak je samen inzichtelijk waar het bedrijf voor staat en wat de bijdrage is van het individu.

Start een b&b of een taartenwinkel

Een typerend voorbeeld dat Alain aanhaalde in zijn lezing is het volgende. Als je een onderzoek zou doen onder een gemiddelde groep mensen en je vraagt hen wat hun droombaan is, dan zijn er twee antwoorden die met regelmaat worden genoemd: het runnen van een bed & breakfast of het werken in een taartenwinkel. Er is een eenvoudige verklaring voor volgens Alain; je ziet direct het resultaat van je werk en dat geeft een enorm bevredigend gevoel. Je hebt een duidelijke purpose, en daarmee slaat hij direct de spijker op z’n kop. Die purpose is hetgene dat veel mensen missen in hun werk.

Maar in onze maatschappij doe je er pas toe als je bergen met geld verdiend, of dagelijks in de kranten staat. En helaas hebben veel mensen het idee dat die ambitie binnen handbereik ligt. ‘Iedereen kan de loterij winnen’. Dat is een vrij naïeve gedachte die ons belemmert in ons dagelijks werk. Alain verwoorde het mooi: “We have to find the meaning in ordinary work.”

Campari of vrienden?

Alain heeft het ook regelmatig over het kapitalisme. Op het eerste ogenblik lijkt kapitalisme niet erg betekenisvol. Maar je kunt het kapitalisme wel tweaken. Een mooi voorbeeld dat Alain aan haalt is een reclame van Campari een aantal jaren geleden. De reclame laat jonge, ambitieuze mensen zien die zorgeloos tijdens een zwoele zomernacht genieten van Campari.

Na het zien van deze reclame ren je naar de supermarkt, koop je een fles campari, ren je weer naar huis waar je vervolgens in je eentje de fles open trekt en tot de conclusie komt dat je iets mist. De groep vrienden. Je bent niet gevallen voor de lekkere fles drank, maar voor het gevoel dat die reclame je geeft. De oplossing die de reclame suggereert is niet de oplossing voor het probleem van de consument. En dat is ook de uitdaging die we vandaag de dag hebben in ons werk.

Boven- of onderkant?

Het grootste gedeelte van onze economie vindt plaats aan de onderkant van de Maslov pyramide. Primaire fysiologische behoefte, en de behoefte aan veiligheid en zekerheid. De uitdaging is om geld te verdienen aan zaken die direct gerelateerd zijn aan de bovenkant van de pyramide; zelfontplooiing en de behoefte aan waardering en erkenning. Kijk eens naar Facebook, dat gaat in de basis over vriendschap. Het is een van de grootste bedrijven op dit moment en het vervult geen fysieke behoefte, of een behoefte aan veiligheid. Dit is een teken dat we in de toekomst geld gaan verdienen aan zaken die op dit moment grotendeels buiten de economie vallen.

Analyseren of accepteren?

Maar, wat kunnen we vandaag de dag eraan doen om in onze kracht te staan in het werk? En wat kunnen managers of leidinggevende hierin betekenen? Volgens Alain begint het bij creëren van een cultuur waarbij iedereen accepteert en uitspreekt dat we allemaal een beetje gek zijn. Het haalt een mentale druk weg op het individu. Het leidt tot open gesprekken. Het neemt barrières weg. Zodra medewerkers zich comfortabel en veilig voelen op het werk, creëert dat een omgeving waar kennis delen en leren voorop komen te staan.

Om dit te kunnen doen moet je beginnen met het analyseren van de huidige groepsdynamiek. Je analyseert emoties, gesprekken, lichaamstaal. Tussen medewerkers onderling, tussen medewerkers en leidinggevenden. Waar zitten de verstoringen? Ga daarover in gesprek en gooi alles op tafel. Ieder mens zal op een dag onder ogen moeten zien dat het leven eindig is, en we hebben allemaal een systeem in ons dat dit kan verdragen. Dus wees niet bang om een gesprek over die verstoring te starten of waar nodig de confrontatie aan te gaan.

Tenslotte, we zijn op de twee belangrijkste gebieden in ons leven, liefde en werk, teveel gaan handelen naar ons instinct. Vanwege instinct zijn een hoop mensen met de verkeerde persoon getrouwd en doen ze werk dat niet bij hen past. Om werk te vinden dat jou inner satisfaction brengt moet je iets heel raars doen: met jezelf in gesprek. Waar word je blij van? Waar ben je goed in? Wat geeft je energie? En, geeft Alain ons mee, het is zoveel interessanter dan met anderen te praten.